Herkesin kendine sorduğu bir soru oldu," ben neden mutlu olamıyorum?" veya "ben neden yalnızım?" Önce yalnızlıktan başlayalım. Yalnızım diye hayıflananın büyük ihtimalle sevgilisi yoktur.
Peki bu yalnızlık mı? Bu sadece sevgilisizlik. Böyle bir durumda sevgiliz bir insanın yalnızım demesi dostlarını bir kenara atması olur. Yapmayın n’olur, siz yalnız değilsiniz, sevgiliz yok.

Bir de mutsuzluk var. Bu kavramı da sırf aşk hayatı kötü gidince kullanan insanlar var. Açıklama gereği duymuyorum umarım anlaşılmışımdır.

Aşkta mutluluk bambaşka bir şey. Peki neden herkes aşkta mutlu değil? Çünkü ne kadar inkâr ederseniz edin, aşkta mutluluk sevmek değil, sevilmektir. Sevilenler aşkta mutlu olur. Ama sevilenler hep sevmeyenlerdir. Sevenlerse, sevilmeyenler. Böylesine karşılıksız bir döngüde sevenler mutlu eder ama ne kadar sevse sevilme şansı o kadar düştüğünden bir o kadar da mutsuz olur.

"Peki ne yapalım mutsuz olmamak için? Sevmeyelim mi?" diye homurdanışınızı duyar gibiyim. Ama sevmek, mutsuz olmayı kabullenmektir. Biz sevenlerse, "Sen mutlu ol, ben severim uzaktan" demekten vazgeçemeyeceğiz. Birileri mutlu olması için, birilerinin mutsuz olması gerekiyor aşkta.

"Karşılıklı aşk" mı? Yok öyle bir şey.


Tahsin Bağcıvan