Kendimize söylediğimiz yalanlar gibidir kimi zaman aşklar. Hayatın bizi yalanladığını düşündüğümüz anlarda, kendimiz ve hayatla yüzleştirmeye dönüştüren( kaçışlarımız ) gibi yaşarız Kimi zaman bir hastalıkla boğuşur gibi; sevgilinin yokluğunda ,ona olan özlemimizin sancısını çektiğimizi sanarken biz; kendimizle didişip savaşan ruhun,aklımızla bize karşı oynadığı sanrılı bir oyunun başrol oyuncusu olmuşuzdur…Ve….aslında farkında bile değilizdir: ASIL KEŞİF SEVGİLİNİN DEĞİL, KENDİ RUHUMUZUN UYANIŞINADIR..

Tüm görünen karmaşık yapısına rağmen aşk aslında çok basit, yaşanılası en sade olan derin bir haz ve aydınlanmadır. Ne yazık ki karışık olan biz insanoğluyuzdur. Kaygılardan, kurgulardan; tüm bencilliklerden, arayış ve kaçışlardan uzaktır AŞKI YAŞAMAK (VE )SON DERECE DİNGİN…
Oysa bunlar bizim yaşamsal gereksinimlerimiz, beklentilerimizle; geçmiş gelecek oluşmuş yargı ve algılarımızla, kültürümüzle; edindiğimiz içsel ve dışa dönük davranışlarımızla ve sosyal statümüzle karıştırıp yoğurmaya çalışırken, içinden çıkamayıp kendimize bir yer edinmeye çalışmamızın çelişki ve kurgularıdır. Aşkın içine kendi aklımızı katıp ne yaşayacağız yerine, neyi yaşamayı hak ediyoruz diye hayatın bize vereceklerinin yerine kendimizi koymaktan dolayı acı çekeriz.

Aşk dingindir, sükutu akıldır, kamil-i insan olmaktır aşık olmak. Bu hayata ’’YAŞAMAK İÇİN GELDİĞİNİ, NEREDE, NASIL VE N’ İÇİN YAŞAYACAĞINI BİLEN; SAKİN; NE ÇOK KENDİNDEN EMİN NE DE KORKAK; KENDİNİ BİLİNÇLİ BİR TESLİMİYETE BIRAKIP, UZUN BİR NEHİRDE YA DA AÇIK BİR DENİZDE GÜNEŞE DOĞRU YÜZERKEN RUHUMUZ, KIYIDAN ONU İZLEMEK GİBİ… GÜRÜLTÜSÜZ, TELAŞSIZ YÜRÜMEK… TÜM KARGAŞALARIN İÇİNDE BİR AN DURMAK, KENDİNDE, KENDİ İÇİNDE YÜRÜMEKTİR AŞIK OLMAK.
Su içtiğini bilmek kadar, SADECE SUSAMIŞ OLDUĞUNU BİLMEKTİR AŞKI BİLMEK. BİLMEKTİR AŞIK OLMAK, BİLEN OLMAK. HAYATIN SADECE KENDİ KARARLARIYLA GİTMEYECEĞİNİ, KENDİ AKIŞINA NET BİR DURUŞ VE AÇIK BİR TESLİMİYETLE BIRAKMAK, NE GETİRDİYSE SADECE ONU YAŞAMAK; YAŞAMAYI BİLMEK!! ONA KENDİMİZİ KABUL ETTİRMEK YERİNE, KENDİMİZİ KABUL ETMEKTİR. Bu kabulleniş bizi HAYATLA BÜTÜN KILAR. BİZ BÖYLECE KENDİ İÇİMİZDE Kİ VE HAYATIN İÇİNDE Kİ AŞKI KEŞFEDERİZ…ve onu YAŞARIZ!!

Çoğumuz bilmeyiz ama bunu. Aşk adına, aşk için ..aşkla savaşır dururuz hep birileriyle. En çok kendimizle..!! Yazık değil mi size?

Oysa ki savaşlar yıkım demek, ölümün hayatta kalma biçimi, aşksa yaşamın kendisi.
Oysa ki savaşlar kendini tüketen iktidar mücadelesi, aşk; üretme, emek verip yeniden yaratma biçimi.

’’Aşk edilgen bir duygu değil etken bir eylemdir’’…
E.ATLI
Su ve Kelam