üzülmek

bazen memleket gidişatını beğenmemek

bazen giden sevgilinin ardından

bazen kaybettiğimiz bir aile büyüğü için

bazen işlerin yolunda olmaması



aslında üzülmek olmasa gülmenin ve mutlu olmanın tadını çıkartamayız . gerçekten mutlu olmak istiyorsak üzüntüyü yaşamamız lazım .
hani bir laf dolaşır aramızda çok neşeli güleç esprili olarak tanınan insanlar yalnız tek başlarına ağlarlarmış.
bu söze inanmazken günlerden bir gün kz arkadaşım beni terketti . bende bu üzüntümü paylaşmak için arkadaşlarımla meyhanede buluştum.
ama bir türlü derdimi anlatamadım . kimse benim ağzımdan hüzünlü dertli laf duymaya alışmamış. ben kız beni terketti moralim bozuk dedikçe insanlar
sen çabuk atlatırsın ya sana koymaz gibi laflar etmeye başladılar .
ama öyle değildi ben gerçekten çok üzgündüm o masada ilk defada olsa arkadaşlarımın karşısında ağlamak istiyordum .
ama beni anlayacakları yoktu artık kendimi küçük düşürmek istemedim . masayı erkende terketmedim . bu haraket arkamdan konuşmalara sebeb olacaktı.
daha önce yapmamıştım çünkü. çareyi onları değilde kendi kafamın içinden gelen sesleri dinlemekte budum .
kendim söyleyip kendim dinliyordum dört kişilik masada. çektiğim her yudum gözümden yaş olarak akmak istedi ama olmadı utandım .
o gitmişti ve çok kararlıydı okadar kararlıydı ki gitme bile diyemedim alacağım cevabı biliyordum . aslında gitmemesi gerekiyordu ben onu çok seviyordum
okdar çok seviyordumki .. kızlar hep onları en sevdiğiniz zamanlarda giderler sanki erkekte derin izler bırakmak onların hoşuna gidiyormuş gibi.



artık saat geç olmuştu. masadan kalkmak ayıp olmazdı. beyler bana müshade diyerekten masadan ayrıldım hafif çakır kafamla arabama bindim .
anahtarı kontağa soktum camı hafif yarıladım motoru çalıştırmak istemedim bi sigara yaktım .
radyoda zeki müren çıktı gitme sana muhtacım diyor sanki üzüntüme üzüntü katmak istermiş gibi .
ilkdefa bir şarkının sözlerini bukadar içimde hissettim . çenem titremeye başladı buna engel olamıyordum .
kendimi sıktım sıktım ama artık dayanacak gücüm kalmadı arabanın içinde öyle bir ağlamaya başladımki hıçkırık göz yaşı öksürük titreme hepsi birbirine
karışmıştı. ağlamayı istemiyordum ama artık önüne geçemiyordum herşey kendiliğinden oluyordu. yaklaşık onbeş dakika süren bu durum yerini şiddetli bir
başağrısına bıraktı . kendimi biraz toparlayıp etrafıma baktığımda nekadar yalnız olduğumu birkere daha anladım .



nekadar arkadaşımız olursa olsun

nekadar sevenimiz olursa olsun

nekadar güçlü bir ailemiz olursa olsun

nekadar seven bir sevgilimiz olursa olsun biz aslında hep yalnızız


Mert ARTIKARSLAN