O kadar aradan sonra Onunla barıştım.Barıştım ama bana eskisi kadar sıcak değil...
hep bir soğukluk var.İlk zaman ki gibi aramıyor, sormuyor bile...hatta buluşmak bile istemiyor...Önceden hergün beraberdik,vakitlerimizi beraber değerlendirirdik...Beraber uyurduk, her yeni güne gözlerimizi birlikte açardık...
Taki aşkımıza ihanet bulaşıncaya kadar.Ayrıldık.Uzun süre ayrı kaldık.O başkasını buldu kalbini ona verdi...Fakat ben asla...Hep onu bekledim.Bu kalbi hiçkimseye açmadım.Çünkü onu ölümüne severken ona bunu asla yapamazdım...
Denedim.Hemde çok denedim.Kendime yeni bir sayfa açmak istedim,ama başaramadım....Onu kalbimden söküp atamadım.Yerini yabancı birinin doldurmasını göze alamadım..Daha doğrusu şerefsizliği gururuma yediremedim...O bunu yaptı, fakat ben yapamadım.Onu unutup kendi hayatıma dalamadım...İçimde hep bir eksiklik ve burukluk vardı,sebebini bilip,ama çare bulamadığım eksiklik...Kalbimde daha küllenmemiş bir aşk vardı.O aşkı birtürlü hiçe sayıp gidemiyordum...
Yada o aşkı hiçe saymak istemiyordum...Aklımda inanmak istemediğim bir gerçek vardı.Gözlerimle şahit olduğum,fakat kabullenemediğim gerçek İHANET...Sonunda oda anladı onu nasıl sevdiğimi...Biliyorum hiçbir kız bu ihanetin sonunda geri dönmez.Fakat ben döndüm...Çünkü onsuz yapamıyordum.Ben onunla gülmeyi öğrendim.Ona deliler gibi aşıktım... ve geri döndüm......Ama bir ayrılık daha kaldıramam........