Bir başkasın yokluğunda. Kıskanıyorum olmayışını, varlıklarından. Çünkü her var oluşun seni istiyor benden. Hani çok sevince her yerde sevdiğini ararmış ya insan, işte bu hastalık öyle bir şey.

Mesela yürüyüşün bir başkasının adımlarında hayat buluyor şimdi. Hiç olmadık kimselerde dalgalanıyor saçların. Dokunmadığın yerlerimde el izlerini arıyorum. Yüzünü okşayamayan rüzgarlardan soruyorum kokunu. Gözlerin her sabah güneş olup doğuyor. İnanmıyacaksın ama, bakışlarının seyrinde sarhoş olmak için, güneş doğmadan uyuyamıyorum. Ve geceler, çalıyor hayalin dışında her şeyi. Göremiyorum o utangaç tavrınla gözlerini kaçırışını. Her taraf karanlık olunca özlüyorum ve yeniden gün doğunca her baktığım yerden kıskanıyorum güzellliğini.

Elimi uzattığım yerde elini tutuyorum artık. Kaçışlarını, gitmek zorunda olan herkesten soruyorum, bir kez daha ölürcesine ardın diyarlarda. Her okuduğum cümle bendeki anlamındır artık. Ne anlatırsa anlatsın ben seni anlıyorum bütün aşk hikayelerinde ve yeniden gülüyorum haricimizde kalanlara. Adını adımın yanına gelmekten korkutan yalancı aşklara küfürler savuruyorum. Buralar hiç sensiz değil ki, yalnız olan benim, çünkü biliyorum herkes ister bir gözlerin taşır bu anlamı.

Hayatla kanlı bıçaklı oldu barışmalarım. Ne zaman yaşıyor olsam seni ölüyorum. Ne zaman kaçsam acılarından acıyorum yokluğunda. Kıskanıyorum elifini çalmak isteyenleri, her yerde arasamda izlerini dokunuşların teninden başkasına haram olsun istiyorum. Nerende olduğunu bilmem ama, hayallerime gök kubbe olmuşsun biliyorum. serinliği güneşinden ateşi yağmurundan diliyorum. Yokluğunun acısını var olduklarından çıkartıyorum.