Ruhun şuursuz ve haylaz rüzgarı eşliğinde eskilerin suratına serpiştirdiği sert dalgaların üzerine yürüdüm kimsesiz, sessiz ve sert yalnızlıklarda..
Hayat bu olmalıydı her halde oysa ben onu safça sevmiştim her alfabe de. Rüyalarımın kavuşması bu olmalıydı o çok sevdiğimiz denizlerde. Hoyratlıktı bizi yaşatan hayalllerimizin dalgalanmasını sağlayan, Aşktır insanı yaşatan, toprağa kavuşturan, duyguları bir hançer gibi insanın kalbine saplayan. Oysa sevmek çok şeyi değiştirir. Denemek lazım bizi sevebilecek bir haylaz çocukla..
Sevgili.. Sevgili.. Sevgili..
Bu sen olamazsın bütün gerçekleri inkar eder gibi.. Sensiz yaparım yapamam değil ama sensizlikte beni yaşama bağlıyacak bi bağ olamaz sevgili..
Yürümeye devam ederiz öyleyse yokluklara, varlıklara, yalnızlıklara..
Gece biter, gündüz devam eder ağlamak çoğu zaman değiştiremez her şeyi hatta hiçbir şeyi
Avareyiz artık. Sen gibi, ben gibi. Herkes gibi..

Eray Numan.