Bir el uzanmaz,beklediğin halde.Uzaktadır.Başka bir şehrin güvertesinde.İçinin acıdığını bile bile özlersin gülümsemesini.Sadece bir defa sarılmak kalır insanın içinde.Tıpkı bir defa sarıldığın gibi.Bir defa gözlerinde görünce o ateşi,ne susamak kalır,ne soğukluk.Unutursun.O bir başkasına gülerken,sen onun için tutuşursun.Acı içinde yaşarsın durgunluğu.Önceden hiç ettiğin sevgileri ararsın yanında.Ama bir kere sarılıp,tutulduysan o ateşe.Ne geçmiş çaren olur,ne de içinde sakladığın masum umudun.

Seni yaratan nasib etmemişse senin tutmanı o eli,bir başkası tutar ve düşmanın olur onun kaderi.Kaderi çizen seni unuttu sanarsın,namluya bir mermi sürüp,kendine koşarsın cesaretesin yoksa.Ama varamazsın kendine ve kaçamazsın kendinden.

Anlamadıysan mutluluğun senin içindeki yerini,uzakta ararsın onu.Olmayan bir şeye sahiplenirsin.Onu kıskanırsın.Herkesten vazgeçersin olmayan bir şeyi kıskanmaktan vazgeçemezsin.Onlar incindiklerini söylerler,bilmeden kendilerinin nasıl incittiklerini.Bir yol ararsın seni umudun ışığına götürecek ama bulamazsın.Çünkü;uzakta ararsın onu.Olmayan bir şeyi uzakta ararsın.

Sen umudu ararsın,o ise kendi sevdiğini.Ellerde ararsın sevgiyi,onunsa çoktan tutmuştur başkaları ellerini.Başını kaldır.Etrafına bak.Kaç kişi gerçekten sevdiği insanla beraber? Kaç kişi aslında olmayan sevgilerin insanlarıyla beraber?

Şimdi bir kere soluklan,bir kere düşün.Aynaya bak;
Acaba sen aradığın umut musun gerçek sevgiye ulaşabilecek?
Acaba gerçekten biri çaldı mı kalbini seni bu kadar üzebilecek?

SENG(Bahattin BERKDİNÇ)