Aşk dediler birine gönlümüz değince aşk olurmuş sevmek olurmuş...kim bilir ilk ne zaman duyduk adını veya nerde?Bir ilk okulda sıranın üstünde yazıyordu belki,belki de şarkıda geçiyordu AŞK diye bagırıyordu öyle ya neydi aşk?neydiki?Öyle koskocaa insan hayatını yöneten beyinin gücü o küçücük kalbe mi yetmiyordu?o küçücük haliyle ne kadar acıya maruz kalıyordu ...
Hafif bir tebessümle başlar insanda yaş ilerledikçe insan yıllandıkça yüzü buruk bakıyor bu konuya..yaşanan kırgınlıklar.. tamamlanmamış hayaller..lisedeki aşklar hatırlanıyor belki de... aşk coşkulu tutar kimini heyecan verirki ne mutlu onlara.. kimine de dert verir ..zaten hangi aşk varki yolu dertten geçmemiş,veya sonu hüzne bağlanmamış?ya imkansızlık ya da ayrılık kahreder insanı..ya da o küçücük kalbin içindeki o kacaman sevgi platonik olursa..!
ve benim dünyamda aşk ..!evet sen herkesi değiştiren yaralayan bazen öldüren aşk bana da hüznünden nasibimi verdin her günümde ayrı tecrübe ayrı acı yaşattın..her umutla tuttuğum el ıstırabımın eliymiş..çaresizliğimin son demiymiş binlercesinin içinden gelip de beni bulan yolunu yolumla çakıştıran koskocaa hiçlermiş meğer.. gelme de demiyorum ama bir daha geleceksen de eğer huzur vererek gel rüzgar gibi esip geçmesin,kar gibi de güzel günlerimi örtmesin olur mu? yookk illaki çektireceksen benden uzak kal ben çok yıkıldım ben çok yıprandım sen olmadan da yaşıyorum ey aşk üzeceksen yine.. ebediyen hoşcakal...!!!!!!!!!!!!!