Küskünken hayata, hüznüme bir tebessümle dokundu da ellerin, yokluğa gitmelerime adım adım engel oldun.İçimde biriken yalnızlığın tozlarını aldın yüreğimden…
Dirençlerimi geri verdin, direndim...

Çorak ovalarımın susuzluğuna titreyen gök oldu gözlerin, öyle nazar etin ki; susuzluktan çatlayan dudaklarım kanarak içti sevdamızı

Perde arkasının engin esrarı der çekerdim de sineye…Ateşten kafeslerdeydim senden önce…
Damarlarıma verdiğin sevginle var oldum yeniden.

Zaman lehimize olmayan senaryolar yazıyor. Yüreğime bastığım taşlar bile erimelerde yokluğunda… Gizlediklerim büyüyor içimde bir bir… Düşler kuruyorum bizden öteye… Şakağımda izler bırakıp gitti gözlerin, ya sen hayat suyum neredesin?

Adın, Mavi’dir dilimde bilirsin… O kadar koyulaştı ki hasretin, düşündükçe derinlerimde lacivertleşiyorsun…’okyanusum… içimde gizlediğim ince sızım’.Uğrunda binlerce kez sönerim, çıkıp gelsen ansızın.

Her an aklımdasın…
Düşlerim de ancak rengini sesinin, sessiz hıçkırıklarımdayken dinliyorum. Yağmur damlasıyım sana akıyorum.Teninin kokusunu duyumsuyorum ıslak yastığımda...

Biliyor musun ?
Geceler şikayetçi artık benden… Hep seni anlatıyor,uzaklara çok uzaklara bakıyor dalıyorum… Bulut da olsa ay doğuyor ya geceye o an sanki müjdeler yağıyor seni görüyorum gökyüzünde…
Biliyorum ki; sen de bakıyorsun ay’a gönlüme doluyor bakışların…

Zaman akıp geçiyor seninle ama sensiz
Düşlerde her yol sana çıkıyor ama yollar sensiz…



Meral Uludağ