- 1980 Okunma
- 33 Yorum
- 0 Beğeni
Anneannemim fasulyesi
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
(Bu gün ananemin ölüm yıl dönümü .Onu rahmetle anıyorum.)
Ananem, canım bir tane tontonum .Mahallenin Havva ninesi,ebe ninesi.Pişirdiği yenen ,diktiği giyilen, söylediği dinlenilen, yediden yetmişe herkesin sevgilisi, canım ananem.
Ananem tek katlı arkasında küçücük bir bahçesi bulunan bir evde oturuyordu.Evin yan tarafında kurulluk(üzeri kiremitle kapalı yanları açık ,altına odun ,kömür ve fazlalık eşya konan hayat tarzı bir yer)bulunuyordu .Arka bahçenin bir köşesine iki oda yapıp dayımı evlenince oraya almıştı. Dayımın iki çocuğu vardı.
Bizim evimizde ananemim evinin iki sokak arkasındaydı.Okula giderken mutlaka ananeme uğrar dayımın çocukları ile beraber giderdik.Öğle yemeklerini bir gün bizde bir gün dayımlarda yerdik.Okul çıkışı derslerimizi birlikte yapar birlikte oyun oynardık.Annem evimizin karşısındaki “Arnavut’un Bahçesi” dediğimiz serada çalışırdı.Onun için genellikle dayımlarda oynardık.Havaların soğuk olduğu zamanlarda yengem bizi dışarıya salmazdı.Güzel havalarda evin yan tarafındaki hayatın altında oynardık ,oyuncağımız ananemin çalıştığı fabrikadan getirdiği çamurlardı.Ananem ve dedem kiremit fabrikasında çalışıyorlardı.Bu çamurlarla çömlekler ,evler ,oyuncaklar yapardık.En büyük zevkimiz buydu.
Ananemim evinin bir odasında sadece yer minderleri ve bir köşede kuzine soba bulunurdu.Kış geceleri çoğunlukla burada toplanırdık.. Ananemi ve dedemi hepimiz çok severdik hele ananemin yemeklerine bayılırdık.Her cumartesi akşamı bizim için bayram gibiydi.Çünkü ananemin kuzine sobasında ,toprak güveçte pişirdiği fasulye yemeği ziyafeti vardı.Sokak kapısından içeri girer girmez mis gibi kuru fasulye kokusu gelirdi burnumuza.Öyle etli falan değil içinde acı kuru biberli mis gibi kuru.. Ananem sabahtan hazırlığa başlardı akşam için .Ekmek yapar, kuzinede fasulye ve tavuk kapama üzüm hoşafı ah harika …Ağzımız sulanırdı,erkenden acıkırdık..
Akşam sofrada tam on iki kişi olurduk.Ananem ,dedem,bekar dayım ,evli dayım ve çocukları,bizim aile...Neşeyle yenirdi yemekler.Evlerde şebeke suyu yoktu bahçedeki tulumbadan su çekilirdi.Yemek sonrası dedem ellerini yıkasın diye ibrik leğen getirirdik.Birimiz leğeni tutar birimiz su döker bir diğerimizde havlu tutardık…Daha sonra dedem her zaman yaptığı gibi “Hadi bakalım çöp çekeceğiz ,kısa olanı çeken bulaşıkları yıkayacak.”derdi.
Fakat her seferinde yine annem ve yengem yıkardı…
Yıllar geçtikçe dedem de ananem de içine kapandılar.Hiç yüzleri gülmedi.Ben liseye başladığım sene dedem rahatsızlandı doktorlar akciğer kanseri olduğunu söyledi. Üç ay sonra vefat etti.Son nefesini verirken baş ucunda biz ve dayımlar vardı.Son sözü ise rahmetli dayımın adı oldu…Ananem ise dedemden sekiz yıl sonra vefat etti.Her kuru fasulye pişirdiğimde ananem aklıma gelir fakat o lezzeti bulamam..
Ah büyüklerimiz,benim dört atamdan hayatta olan yok onları özlüyorum..(İki dedem ,babaannem ve ananemi kaybettim.)
Yzaımı günün yazısı olarak secerek onurlandıran seçki kuruluna çok teşekkürler...
YORUMLAR
Sadece ayaklar birbirine dolanır sanırdım. Meğer beyin de dolanırmış.Mayıs doludizgin ilkyaza koşarken yazıyı okuyunca birden gerisin geriye kışa kaçıp zemherilerin soğuğunda titredim. Göz pınarlarımı öldüresiye tırmalayan yaş fışkırmasını saklamak için gözlerimi sıkıca yumdum. Ağzımı açsam sesimin ağlamaklığı açığa vuracaktı. Titreyen gönlümden, tepeden tırnağa hasret dolu bir ah geçti. "Ah baba, ah anne! Neden yoksunuz!"
nazlıgül
yazımı okyup yorumlamanız beni onure etti..
Buteo
His dünyası böylesine zengin bir güçlü kalemi tanıyıp, okuma mutluluğunun onuru bize ait. Saygı ve sevgiler...
Ah ahh:((
İçim acıdı,hemde çok acıdı.
Sevgili Nazlıgül,
İçi anılarla gerçeklerle dolu bir hayat öyküsü okudum.Yalnız okumadım. Ben okudum oda arkadaşlarım soluksuz dinlediler. Herkes kendince konu içinden benzer anılarını paylaştılar.
-Bu güzel eseri okurken sesim titredi, gözlerim dolu dolu oldu ama arkadaşlarım ses etmeden dinlediler. Sonunda onlarda çok üzüldü etkilendiler.
Yüreğine kalemine sağlık canım. Olayı o kadar güzel sıralı ve açık bir dille anlatmışsın ki işte beni etkileyen, hayran bırakan da izlediğin yoldu. Yazım dili ve anlatım yolu çok başarılıydı.
Sevgilerimle. Başarıların daim olsunn. Kutluyorum.
Geçmişe,anılara,geleneklere bağlı bir yaşam felsefeniz var ben de öyleyim,ne yazık ki anneanne,dede hiç görmedim.Annem de babam da öksüz büyümüşlerdi,Küçükken hep özenirdim.Şimdl büyüklerden annem hayatta sadece,onun da yemekleri nefistir,turşuları,mantıları bütün mahalleye yeterdi,üniversitede okurken arkadaşlarım koşa koşa annemin yemeklerini yemeye gelirlerdi ama yemekten önce öyle sevgiyle bir kucaklayışı vardı ki insanları öksüz büyüdüğü için sevgisini herkese gönülden sunardı.Mmelkete gittiğim zaman sevgi dolu kucağı ve nefis yemekleri karşılar bizi,şizin yazınız da buram buram sevgi ve paylaşım kokuyor,elinize sağlık.
nazlıgül
Evet geleneklere bağlıyımdır ben annane ve dedemle çokca vakit geçirdim onlarla olmak beni hep mutlu etmiştir..
Ananem, canım bir tane tontonum .Mahallenin Havva ninesi,ebe ninesi.Pişirdiği yenen ,diktiği giyilen, söylediği dinlenilen, yediden yetmişe herkesin sevgilisi, canım ananem.
Anneanneniz, nur içinde yatsın.
Çok etkilendim.
Değerli büyüklerinize de Allah rahmet eylesin.
Nur içinde yatsınlar.
Çok farklı bir yazıydı.
Tebrik ederim.
Selam ve sevgilerimle.
Mekanları nur'a gark olsun.
Kalanları ömürleri uzun ve tatlı olsun.
Olsun, fasulye tatsız olsun amma.
Kalanlar huzurlu ve bahtlı olsun.
Kendimi o günlerde, (çocukluğumda) hissettim yazınızla...
Saygılar, sevgiler.
Gün eksilmesin pencerenizden.
nazlıgül
Kalanlara sağlıklı uzun ömürler versin yaratan. Ben de de yok o dört ata, üstüne giden daha nice canlar.. Başka babam sonra bir kardeş ve ağabey. Ateş sönüyor, küleniyor elbet zamanla ama burun sızısı hiç bitmiyor. En ufak bir hatırlatmada sızım sızım sızlıyor.
Yaşam böyle, sıra falan yok. Rasgele gidiyoruz ebediyete. Yazan böyle yazmış yazgıyı.
İnna Lillâhi Ve İnnâ İleyhi Raciûn
Geçmişlerine Allahtan Rahmet Dilerim mekanları cenneti ala olsun İnşallah
Okurken çocuklugumu yaşatarak hüzünlerimi tazeledin Gidenler hep aranıyor . Rabbim sana mutluluk ve onlara rahmet yagdırsın inşallah
Ettiğin her dua derdine deva hastalığına şifa gözüne nur gönlüne huzur geçmişlerine rahmet evine bereket getirsin dilegiyle mutlu kal......
Sevgili Yazarım öncelikle gün seçkisi yazınızı kutluyorum.
Benimde herkes gibi okurken burnumun direği sızladı. Bende o 4 büyüğümü, atamı yitirdim.Hak Rahmet etsin sevgili anneanneciğim sevdiğimi bilir, köyde kendisini annemle her ziyaretine gittiğimizde hiç üşenmez kümese gider sıcacık yumurta alır ve benim için pişirirdi. Bir daha asla öyle lezzetli yumurta yiyemedim tıpkı sizin kuru fasulyeniz gibi...
Şuna inanırım ki insanlar ömürleri bittiğinde değil unutuldukları anda ölürler. Ne mutlu onlara ki sizin sayesinde tanımadığı insanlar tarafından gıyabende olsa yad edildiler.
Hepsinin mekanı cennet olsun.
Sevgi ve selam ile...
nazlıgül
Allah rahmet eylesin. Mekanları cennet olsun. Bir bir giderken sevdiklerimiz geride boynu bükük hatıralarını odalarımıza eşyalarımıza anılarımıza bırakıp giderken sizin yazdıklarınızla bir de klaeme vurulmuş kırık dökük ömrümüzün içinden giden sevdiklerimiz. Şimdi onlardan geriye hüzünlüde olsa buruk hatıralarımız kalmış hiç unutmadan yaşadıklarımızın içinde....
tekrar mekanları cennet olsun derken....fasulyelerinizi hep onların varlıklarındaki gibi severek yapmanız dileğiyle..siz sabırlar dilerim ayrıca
yürğinize sağlık....
saygılarımla...
Rabbim geçmişlerimize rahmet etsin, her çocuğun anneannesi, babaannesi ile ilgili hoş anıları vardır.Anlatımınız duygulandırdı, genç vefat eden dayınıza da Fatihalar gönderiyorum.Benim de dayımın oğlu yirmisekiz yaşında aniden vefat etmişti, doktorun yanlış iki iğneyi karıştırıp yapmasıyla.Onu andım içim sızladı, genç ölümü çok zordur.
Güne gelen bu hazinli anlatıma tebrikler, selam ve saygılarımla.
nazlıgül
allah rahmet eylesin..
bolca dua edin..
mutlaka seslenişinizi duyacaktır..
selamlarımla..
sevgiler..
nazlıgül
Merhaba..bizler hatıralarımızla yaşarız...anlamlı olanları bilinç altımızda hep saklıdır...yeri geldiğinde su yüzüne çıkarlar...bazen mutlu eder...bazen de acı verirler...onlarsız hayat,geçmişi olmayan adam yapar bizi...çok tebrikler değerli kalem....saygı ile...
nazlıgül
Mekanları cennet olsun...Hüzünlü bir anıydı paylaştığınız...Ölüm Allah'ın emri...Hepimiz kaderimizi göreceğiz,bu kaçınılmaz bir son değil,bir şair kardeşimin dediği gibi inşaallah hayırlı bir başlangıç olur hepimiz için.
Anneannenizin mahareti bana annemin yemeklerdeki ustalığını hatırlattı...Güzel bir paylaşımdı.
Anneannelerimiz,annelerimiz,kız kardeşlerimiz,eşlerimiz,kızlarımız...Onlar her şeyimizdir...
Sevgiyle kalın...
nazlıgül
Kadınlarımız herşeyin iyisine layıktır..
Teşekkürler sayfama onur verdiniz..
Çoğumuzun bir araya geldiğinde konuştuğumuz sohbetin konularıdır bunlar;
Anneannemin yaptığı fasulyeler, o mis gibi kokan börekler, kuzine üstünde pişen kestane kebaplar vs., vs.
Neden ?
Aslına bakarsanız kestaneyi pişirmek istersek bir şekilde yine pişer, fasulyelere, nohutlara gelelim, onlar pişmeye dünden razılar.
Burada eksik olan ne var peki ?
Sofralara hep beraber oturmamak değil mi, üstelik anneannesiz, babaannesiz, büyüklersiz.
Biz çocukken, büyükler sofraya oturmadan sofraya oturmaz, bir bardak su bile içmezdik. Belki de o yüzden yemeğin tadını, tuzunu alırdık. Bir lokma ekmekle koca bir aile doyardı.
Bakın ne kadar da mutluymuşuz ki, fasulyenin kokusu hala burnumuzda tütüyor.
Güzel bir yazıydı, sağolun.
SEVGİYLE ŞAİRE.
nazlıgül
Her giden ardında,asla kapanmayan gizemli bir boşluk bırakır.Bu aslında içimizdeki kapanyayan o kapı,dinmeyen hasret ,,tükenmeyen özlem,ağrısı ebede dek sürecek olan,yürek yaramızdır Elimden tutup beni,çocukluğuma götürdünüz.Arnavut kaldırımlı,eğri büyrü daracık bir yoksullar sokağı...Tarif ettiğiniz gibi ,yıpranmış bir cümle kapısı,küçük bir bahçe ,arkasında tek katlı köhne bir ev.Gazlambalı, kuzine sobalı,mangallı oturma odamız .Basmadan -divitinden çiçekli
sedir örtüleri "hacir Şakir sabun kokulu.." Fakirlik vardı ser de ama,nasıl da mutluyduk.. anlatamam
Anam,babam kardeşlerim ve de yakınlarımızla bir sevgi yumağıydık.Alıp başını birer-birer göçüp giti o sevdiklerimiz. Gelde dertlenme..ağlama had i...
Kutlarım sizi,ne kadar içten ,özentisiz bizden bir anlatım Güne düşecek bir anakdot bence,sanırım gözden kaçmış.Çok..çok beğendim ,bu duygu yüklü yüreğe selam ,saygılar, Sevgiyle esen kalınız efendim.
nazlıgül
Annanemin odasındaki çicit rengi sivitinden örtülü sedir geldi aklıma .örtüsü bozulacak ananem kızacak diye korkardık..
Ah.. ne günlerdi.
Çok teşekkür ederim katkınızdan dolayı..
Allah rahmet eylesin annesizlik zorolmalışükürlerolun benim anne ve babam sağ
nazlıgül
ERAY ÖZGÖR SARIKAYA
Hepimizin benzer tarafı var demmekki bu yaşamda...Çok hoştu anlatımınız ve bir an ananemle halimiz geldi gözlerimin önüne. Sabahın en erken saatlerinde kalkıp mayaladığı hamurla sıcak sıcak yaptığı ekmekler ve sabah dürümleri..... Ah kokusu ve lezzeti hiç bir şeyde asla olmayan güzellikler...... ALlah hepsinin Mekanını cennet etsin ve Ruhları Şad olsun......
nazlıgül
teşekkür ederim..
Yattığı yer cennet olsun, toprağı bol olsun...Kalemin dert görmesin...Sevgiler.
nazlıgül
Günaydın güzel kardeşim beni aglattın sabah sabah,kendi anneannem geldi aklım bir tarafı felçliydi 9 yıl öyle yatalak kaldı ,o haliyle tek elinle çekerdi tespihini nur içinde yatsınlar.yüregine saglık kardeşim saglıcakla kal sevgiler