İSYANIM SENSİZLİĞE
Gideni beklemek zordur çoğu zaman. Pencerenin önünde geçirirsin bütün zamanını ama gelmez beklediğin kişi. Herkes gelir, bakkalın çırağı olan Mustafa gelir, 4 çocuklu ailesini geçindirmek için kaynamış mısır satan Ahmet amca gelir, sürekli tansiyonunu ölçtüren komşumuz Hayriye teyze gelir, hatta bizim sokağın uyuz köpeği olan Öksüz bile gelir ama o gelmez…
Gelemeyeceğini adın gibi bilirsin, zaten ona gelme diyen de sen değil miydin? O zaman bu bekleyiş niye? Gelmeyecek işte, yaz bunu kafana.
Ben artık isyan ediyorum. Bu hayatın kurallarına uymak zorunda değilim ki ben. Evet, senin gelmeni istiyorum ve bunu haykıra haykıra herkese söylüyorum. Var mı itirazı olan?
-Gel artık, gel… Hiç kimse umurumda değil.
Ben sadece senin yanımda olmanı istiyorum, senin varlığı içimde hissetmek istiyorum. Sana dokunmak, sarılmak ve bir daha ayrılmamak istiyorum.
Biliyor musun, ben seni değil de kendimi kaybetmişim…Ben sensiz yapamam ki. Bitsin artık bu özlem, dinsin artık bu acı… Lütfen gel…
Sensiz ben yarım,
Sensiz ben biçareyim.
İsyanım var bu kadere,
Seni alıp başkasına verene…
13.06.2007
Pelin Ö.