Can Sarmasıelimin ayasından dökülür kil yağmurları yıldızlardan söktüğüm yaldız pullar serperim yeryüzüne canıma sarma telaşındayım turnaları buğusunda demlenirken Tûba ağacı kırmadan sırata yollanır ölüler zebâni elleri kocaman korkunç perdesinde görünmezler hayatın Kevser ırmağından bal akar eğer sardıysan bir canın yarasını kendi yarana can sarması ya da yüklendiyse günahlar uçan meleklere ve yalpalıyorsa kanat uçları ağırlığında ahir ömrün adımlarken hayatı merdiven başlarında çürük elmalar seçilecek can yanaklardan kırmızı sadece kalacak gök kubbeye inlerken ince ve derin sızı 23.05.2009 ben de adımladım hayatın kilometrelerce yolunu ama sarmadan olmaz yol başlarınca can yanıklarını ve sevmeden olmaz karşılıksız eskiler boşa söylememiş ”canını canıma saram”diye doğal ve derinden |