BE! GÜL'ÜM 2
Gönüldür bu ,dedim ya! Çok yaralar taşıyor.
Azıcık melhem için,yalın ayak koşuyor. İçi yanan mecnunlar, nasıl çöle düşüyor, Düştüm! işte sayende, gel görde git.be! gül’üm. İnsafına kalmışken, artık karar defterim, Gözlerinin içine son bir defa, kal derim. Parmağının ucundan, birgün çeker giderim, Dersen! kötü haberi ,bildirde git be! gül’üm. Kaderdaşın,yoldaşın,olmadım ben ,haklısın. Yüreğinden derdini, yolmadım ben ,haklısın. Alevlenen öfkeni,bilmedim ben ,haklısın. Barı kalan külleri,kaldırda git be! gül’üm. Sensiz börtü,böcekler,kıştan çıkmış banane. Ağaçlar endamına, yeşil çekmiş banane. Gökkuşağı bozkıra,bahar ekmiş banane. Hazan astın mevsime, soldurda git be! gül’üm. Geceler!,gam yükünü ,gözlerime döküyor, Tozlu kaldırımları, damla damla yıkıyor. Yollar topuk sesime ,kızgın! sabır çekiyor, Sokak sokak mimlendim, sildirde git be! gül’üm. Mazimizi anarken,gözlerini devirme, Bırak kalsın anılar, hiddetini savurma . Senden son bir isteğim, yarim! geri çevirme, Zaten yarı canlıyım,öldürde git be! gü’lüm. |