Eski defter
Bak açıldı yine eski defter
Küllerden yükseldi ince bir duman Hep bendim sevgine muhtaç olan Yılmadan bıkmadan hayalinle duran Bir avuç kül ve birçok yara senden bana kalan Söyler misin Ben değil miyim Üşüdüğünde kalbimi yakarak seni ısıtan Sana ummadığın sevgiyi yaratan Ağladığında gözünün yaşını kurutan Son bakışından göğsüme saplanmış hançer senden bana kalan Keşke değer bilseydin biraz Keşke hiç eski defter olarak kalmasaydın Göğsümdeki o boşluğu dolduran olsaydın Zor muydu bari aklımdan çıksaydın Keşke, keşke yerin yüreğin tozlu rafı olmak zorunda olmasaydı |