AnafikirKolları arasındayım kapkara bir günün Üstüme çökmüş bulutlar Yapraklar suskun Kuşlar kaçkın Ben de bana küskünüm Tepedeki banklarda buluşuyorum onunla Havadan sudan konuşmalardan sonra Köpeğini anlatıyor hararetle Gelip geçenlerin kulakları uzuyor Adımları yavaşlıyor… Köpek havlamaları birbirine karışıyor O uçarı Sevimli cilveleri Rahatlatmaya yetmiyor yüreğimi Her attığım adımda Beynime bombalar düşüyor Girerken sığ çamların arasına Dünyada zulüm var, Anna Bu canımı çok sıkıyor, diyorum. Artık ilgilenmiyorum Ruhum çok yorgun, diyor bana. Bilmemek iyi geliyor mu İyi uyuyabiliyor musun, diyorum Mavi gözleriyle, şaşkın bakıyor bana: Buna mecburum, diyor. Çatır çatır çatlarım yoksa Köpeğimin sorunları da Zaten yetiyor bana... Yaralılar Okullar Anneler Su ihtiyacı, diyorum Anna, köpeğimin iştahı, diyor Yarınsız binlerce çocuk, diyorum. Anna, köpeğimin aşısı, diyor. Ama Anna! Kadim bir halk... şu an… Boş ver; o bölgede sorunlar bitmez, diyor … Anlatamayınca ben öldürücü ciddiyeti, Felce uğruyor usumdaki anafikir. Ruhunu yitiriyor yemyeşil orman Göğe dönüyor yüzünü serviler Kayınların kızılı gözümden kaçıyor Eskisi gibi de kokmuyor çamlar Ve birbiriyle savaşıyor Başımdaki hırçın bulutlar ... ... Asırlar geçse de, ah Kanun hiç şaşmıyor: Bu uzun yürüyüşte de Alttakiler ve üsttekiler var... Öyle biçareyim ki Yenik düşüyorum hükümsüzlüğüme. Şanslılar Akıllılar Zirvedekiler Anna ve köpeği çıkıyor yine H. Korkmaz, 5-6/11-23 Sthlm |