Son harf Zölmekten korkmuyorum yaşamaktan da.. tüm korkuları fobi çuvalına kim sakladı ? o’nu da bilmiyorum.. bildiğim tek şey -inanmadığımdır.. felsefik veya ütopik çizgisiz bakışlar romantizmin zarifliğini anlatır -ama anlayamam.. inanç yitimi hafıza kaybından fazladır tüm ederleri sıfırla çarptırır içkin değerleri artıyla.. ve hep benimle yaşar sonrasına karışmaz kısır bir nötr’ün bekçisidir inançsızlık.. kendimi anlatsa da yazdığım ! kendi varlığından kuşkuludur yaşadığım.. hislerim doğa’dan ayrı ve aykırı- tabiat ana da bilir o’nu sevdiğimi tamamen karşılıksız sevgi ! suyun toprakla buluşmasıdaki sesin düz duvar yankısı insanların düşkünce tahribatı-insanlığadır’ der.. ve kendi içimde yok olduğumu anlatır duygusal bilgi o yüzden korkmam ölümden.. aslında gizli ürkmelerim söyler yaşam korkumu bana/ fakat ben beni inkâr ederim inançsızlığım hükmünde talep edemem yaşamayı kendime.. ret ediyorum sosyal varlık olmayı rey kullanmam dört duvar inziva isyan sızım da bitti yönetilmeye otoritelere hısım yakınım ölenlere .. say-madan mutlu azınlığı-(o’nlar ebedi ırkçı hegomon) herkes eşitlense de yoksullukta aynılaşmanın dayanılmaz yükünü çekemem.. genel linç kültürü mantarı mı insan varlık ? kendi ideolojinle bileyle gıyotini sonra koy başını yastığına uyu ebedi.. düzen ; başının çaresine baksın savaşkanın iştiyakı iştahı silah parası tescilli ganimettir kurşun delikli cesetler göçler ve göçmenler zenofobi afganlı suriyeli evet inançsızım tanıtmıyorum beni’ tanrılara insanlara insanlığa hatta İstanbul’a hoşçakal şiir yok olan bir dünya mutluluğuyla... .. |