kimsesizliğe sürgün
Hayat, hayal ile hiç renk bulmadı
Ne zaman dalıp gitsem yokluk karşıladı Anladım ki ettiğim mücadele kadar Vazgeçmekte zafer sayılırdı Bunca düğüm hangi gün çözülür Mutluluk hangi vaka ile örülür Ömrüm sevdadan neden sürgündür Bilmek için neden gereken bir ömürdür Cevap arayıp dururken sorulara Gün kararıp düşmekte satıra Kelimeler göç edince sol yanıma Hüznüme yaren olamasalar da Gözyaşımı kavuşturuyor güneşin aydınlığına Belki ve keşke demekten yorgun Arayışın getirdiği çaresizlik ile durgun Aldığım soluk sol yanımda vurgun Yazıyorum lakin artık gönlüm suskun |