Duvar
Ben hüznümü unuttum.
Bir kuyu gibi karanlık kördüğüm. Düşen yağmur damlasıyım adeta. Başım dönüyor sanki. Duvarlar üstüme üstüme geliyor. Yüreğim delik deşik ve yanık. Sığamıyırum kendi içime. İkna edemiyorum içimi kendime. Aklımdan gitsede içimde kalıyor herşey. Özlüyorum kendimi hiç olmadığı kadar. Mutlu, mutsuz farketmedi gençliğimiz soldu. Ne kadar yalnız, ne kadar çaresiz olduğumuzu anlattım duvarlara. Dilsiz dostlar duvarlar. Ağladığını, üzüldüğünü söylemezler kimseye. Yaşanmış dertleri tek tek dinlerler. Ebedi dostlarım duvarlar. Ne yalan, ne dolan. Dört duvar her zaman karşımızdalar. Hiç olmadığı kadar karışık kafam. Şimdi ise kaçıyorum mechule doğru... |