Editör'den... "Sokaklar Uyudu Artık Öpüşebiliriz"

Öylece usul usul, sakince ama umutla, keyifle, neşeyle, huzurla, Sağlıkla geçsin diye dilimizde tekrarladığımız tüm iyi niyetlerimizle
geldi yerleşti 2012...

Hoş Geldin.

Şimdi yepyeni aydınlık bir yarın olsun diye diye, özleye özleye, korka korka bazen, yol almaya günleri devirmeye başladık bile.
Nasıl geçtiyse geçti, şimdi yeni günlerin tadını alarak, edindiğimiz iyi kötü tecrübelerle daha güzel bir yıl geçiririz umarım.


Günlerden pazar yağmurlu bir gökyüzü yurdun tüm bölgelerine hakimiyetini de korumuşken "yağmurlu şarkılar"a sarıldık, "yağmurlu şiirler" okuduk, yağmur ile dans ettik bugün. Bugün Beşiktaş’ta Ankara’dan gelen bir arkadaşımla denizin tadını çıkarıp,bu ağlayan gökyüzü altında, biz inadına güle oynaya sohbet ettik. İşlerden, Hayattan, şehirlerden, geçmişten, gelecekten,filmlerden, şarkılardan, kitaplardan bahsettik.

Ben bu aralar yeni baskısı yapılmış Umay Umay kitaplarına gömülmüş durumdayım yine. En çok bunlardan konuştum. Elimden Düşüremediğim ve ilk baskılarına da sahip olduğum bu kitapların keyfini çıkarmakla meşgulüm. En çok hangisini seviyorsun diye sorarsanız "sokaklar uyudu artık öpüşebiliriz" kitabını söyleyebilirim. Ama bu demek değildir ki diğerlerini sevmiyorum. Ben hepsini ayrı ayrı defalarca okumuş biriyim. Ayrıca kitap hediye ettiğimde, seçtiğim yazarlar arasında yer alır Umay Umay.


"Yıkılmayacak kadar yalnızım. Aşkın karşısında ölüp ölüp dirilen acılar için söz veriyorum, sana henüz ölmedim,
yaşıyorum numarası yapabilen herkes için söz veriyorum baba.....; boşuna tinerlemedim sokakları, boşuna durup durup kusmadım,
boşu boşuna küfretmedim orospu olan hayata..., boşuna ezberlemedim bu kurum tutmuş tarihi... sen hiiiiiiiç duymuyosun diye baba,
okaliptüslerin altında ne çok çiğ birikti diye..... sil ellerim, sil seni."

umay umay / sokaklar uyudu artık öpüşebiliriz



Liman Yayınevi tarafından yılın ilk günleri dağıtımı yapılan beş kitaptan her biri ayrı kıymetli benim için. Bu yıl içinde umarım Umay ile tanışıp, ikna edebilirsem bir söyleşi yapabilmeyi çok isterdim. Kim bilir :))

Umay Umay’ın kitaplarını merak edenler varsa;

»» Rüya Duvarları
»» Bütün Güzel Çocuklar Şüpheli
»» 34U442 Veda Busesi
»» Sokaklar Uyudu Artık Öpüşebiliriz
»» Orospu Kırmızı



Yeni yılımın ilk günleri işte böyle sevdiğim kitaplar arasında geçiyor. Geçen yıla baktığımda istediğim şehirde yaşamaya başlayıp,
çocukluk hayallerimin İstanbul’una kavuştum. İstediğim işi yapıyorum. Sevdiğim arkadaşlarıma daha çok zaman ayırabiliyorum.
Bir de aile hasreti olmasa... O hasretlikler ne çok büyütüyor insanı, yaşayan biliyor...

Kıymet verdiğiniz ne varsa sıkıca sarılın, yarınımız yok... Bir daha hiçbirimiz olmayabiliriz bu nedenle "seni seviyorum" demeyi de ihmal
etmeyin sevdiklerinize. Kırılmaz sandığınız o kalplerde kırılır elbet. Üzülmeden, üzmeden, söylenmeden, usandırmadan, değer verdiklerinize biraz daha önemsediğinizi hissettirin derim.


Yarın haftabaşı ve güzel bir hafta diliyorum şimdiden hepimize... Haftaya kaldığımız yerden, daha çok konuşarak, paylaşarak, anlatarak geçmesi için elimden geleni yapacağım. Söz...

Güzel bir şiirle dev bir şairi anarak son vereceğim sözlerime. Ölüm yıldönümü Cemal Süreya’nın ve hasretle anıyorum kendisini...


Saygımla...

banukalyoncu



GÜZELLEME

Bak bunlar ellerin senin bunlar ayakların
Bunlar o kadar güzel ki artık o kadar olur
Bunlar da saçların işte akşamdan çözülü
Bak bu sensin çocuğum enine boyuna
Bu da yatak olduğuna göre altımızdaki
Sabahlara kadar koynumda yatmışsın
Bak bende yalan yok vallahi billahi
Sen o kadar güzelsin ki artık o kadar olur

İşe bak sen gözlerin de burda
Gözlerinin ucu da burda yaşamaya alışık
İyi ki burda yoksa ben ne yapardım
Bak çocuğum kolların işte çıplak işte
Bak gizlisi saklısı kalmadı günümüzün
Gözlerin sabahın sekizinde bana açık
Ne günah işlediysek yarı yarıya

Sen asıl bunlara bak bunlar dudakların
Bunların konuşması olur öpülmesi olur
Seni usulca öpmüştüm ilk öptüğümde
Vapurdaydık vapur kıyıya gidiyordu
Üç kulaç öteden İstanbul gidiyordu
Uzanmış seni usulca öpmüştüm
Hemen yanımızdan balıklar gidiyordu.

Cemal SÜREYA
(Üvercinka)