Mevlâ’mdýr var eden, her þeyi yoktan Çýkamadým gül’üm, ben henüz þoktan Saðlýklý bir ömür, dileðim Hâk’tan ……Niyazlar konmuyor, elime benim ……Yine hüzün deðmiþ, gülüme benim
Ne günüm gün artýk, ne gecem gece Ömrü doldurmaktýr, zaman sadece Artýk dudaðýmda, adýndýr hece ……Gülen var mý bilmem, halime benim ……Yine hüzün deðmiþ, gülüme benim
Müminin tavafta, dönüþüyüm ben Bülbülün þikar’a, konuþuyum ben Zümrüt-ü Anka’nýn yanýþýyým ben ……Çok iyi baksýnlar, külüme benim ……Yine hüzün deðmiþ, gülüme benim
Bir þeyler söylemek çok kolay dile Aþýða mükafat, çileymiþ, çile Lüzumsuz; sazýný, alsa da ele ……Mýzrap deðmez oldu, telime benim ……Yine hüzün deðmiþ, gülüme benim
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
ÞEBNEM: Havada buðu durumundayken akþamýn ve gecenin serinliðiyle yerde veya bitkilerde toplanan küçük su damlalarý, çiy. ÞÝKAR: Yaban gülü ZÜMRÜT-Ü ANKA : Yanýp, küllerinden yeniden doðan mitolojik bir kuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.