GÜLİZAR'IN MEKTUBU

Ben Gülizar muhtarýn has gelini,
Býktým gayrý ben bu köyde duramam…
Kurban olam uzat bize elini,
Tezek için onu bunu karamam…

Öðretmenim kýzým derdin Gülona,
Köyde hayat döndü sönük balona…
Muhtar emmi koltuk almaz salona,
Konuk için minder kilim seremem…

Buðday ektik çýkmaz gübre parasý,
Gitti elden bizim köyün merasý…
Sað ayaðýn dokuz yýllýk yarasý,
Kabuk tuttu lokum hamur saramam…

Küstü bize akmaz köyün çeþmesi,
Kuþ gribi yýktý geçti kümesi…
Sütü kesti sarý inek memesi,
Yoðurt için ben baðrýma vuramam…

Kazancýmýz tümden gitti mazota,
Hayvanlarýn çoðu düþtü mezata…
Ýþler kaldý kýr merkeple boz ata,
Yazýk bana tarla bahçe süremem…

Kezban göçtü iþler kaldý baþýma,
Hiç gülmeden geldim ben bu yaþýma…
Senin okul þimdi oldu taþýma,
Çoluk çocuk peþi sýra varamam…

Þehre gitti köyün üçte ikisi,
Ev araba almýþ köyün tilkisi…
Benim sanki bu köyün tek zekisi,
Büyük küçük artýk hayal kuramam…

Yýktý beni cahil baba inadý,
Okutmadý söndü gönlün muradý…
On beþinde bana koca aradý,
Göçük umut hesap bile soramam…

Artýk köyün ne tadý var ne tuzu,
Ýlden gelir kavun ile karpuzu,
Yaptýrdýðýn bahçedeki havuzu,
Enik kapmýþ sevdana su veremem…

Duy Cantekin hayat takmýþ çengele,
Býktým iþten baþým döndü pergele,
Zengin olmuþ duydum birçok hergele,
Viran baðda tas gülleri deremem…

Sosyal Medyada Paylaşın: