ZORDUR EVLAT ACISI
Ölene dek dinmez evlat acýsý,
Ateþin yaktýðý düþtüðü yerdir…
Çöker anne baba kardeþ bacýsý,
Topraða gömdüðün candýr ciðerdir…
Tam elli yýl önce Mehmet’im gitti,
Fakülte bitmeden bir ömür bitti,
Yirmi bir yaþýnda babayiðitti,
Mezarý evimiz gamdýr kederdir…
Felç oldu acýdan yýkýldý annem,
Birden çöktü babam daðýldý hanem,
On yedi yaþýnda kavruldu sinem,
Mehmet’le biz öldük canlar hederdir…
Ölüm kolay deðil bilmiyor saflar,
Acýyý dindirmez cilalý laflar,
Taþtýr tuzu kuru yoktur insaflar,
Evlatla ölenler anne pederdir…
Cantekin der; çektim acýyý tattým,
Ölümle uyandým ölümle yattým,
Kanlý gözyaþýmý içime attým,
Kimseler çekmesin kanlý kaderdir…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.