dað gibi görünürdün gözüme
kanatsýz dað güvercinim dediðinde
senin de yoktu kanatlarýn
ayaðýmý yerden kesip, bulutlarýn üzerinde gezdirdiðinde
þimdi hem kanatsýz hem daðsýzým azat...
derin bir yarayý kanattým bu gün
elime yüzüme bulaþtý renksiz kaný
bir dikeni söküp atmak gibi topuktan
bir kamburu düzeltmek gibi inceden inceye
sýzýsýný azýttým yaðmur ormanlarýna
yýkanýp paklansýn diye...
kaç kiþisin azat
kaç parçaya bölündün içimde
ne yana dönse fikrimin gözleri
bir parçana çarpýyor
göz bebeðimde ölümler büyüyor hayat küçülürken
seni soruyorlar azat
bilmiyorlar seni anlatmanýn zorluðunu
ne kadar azsan o kadar çokluðunu
bitirmeye çalýþtýkça bittiðini gün deðmeyen topraklarda
susuz da büyür güller
bilmiyor diken efendiler...
sen...bir karanlýðýn en aydýnlýk yüzü
en çok sevdiðim hatamsýn azat
tek ayak beklemem ondandýr kapýnýn önünde
hiç bir dua bu kadar yakmamýþtý dudaklarýmý
daðýnda kanat çýrpsam kordaþým
tarihsiz bir gecenin tarifsiz kuytusunda...
çok merhaba
boynu bükük bir veda
yarým aðýz amin borçlusun
unutma
frezya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.