acıyor gittiğinden beri acılarım..

her þey iþte böyle
günlerim daðýlýyor esintilerine
uykusuzum,mutsuzum belki ama sende yoksun yanýmda
onca þey burada
bir tek sen eksiksin.
sussam olmuyor.
her þeyden nefret etsem
yokluðundan nefret edemiyorum.
herkesin sesleri burada
sen niye gelmiyorsun kanayan yaralarýma..
herkesin sesi kulaðýmda
çarpýþýyor hepsinin sesleri seslerine
senin sesin hala gelmiyor kulaklarýma
gözlerim canlanamýyor bir türlü
bir seslensen.. ne olur ki
eskisi gibi adýmý sayýklasan sadece razýyým.
nefesine sarýlabilirim o an
uykuya dalar gibi sevinçlerime kapýlabilirim ama
mutlu olurum sanýyorsun deðil mi?
hüzünlerim o kadar taþmýþtýr ki
sen yokken kimseyle paylaþamamýþýmdýr içimdeki yangýný
ama sen bir þeylere cesaret edememiþken
ben bütün cesaretimi bir gülüþünde kazanabilirdim
eðer içten,gerçekten olsaydý
gerçekten bana gelseydin ya da gelmek isteseydin
ben bana gerekeni ne olursa olsun yapardým
sadece senin için..
Senden vazgeçmemi istemeseydin
benden gitmek istemeseydin
dün gibi avuntularým dolaþýrdý yarýnlarýmda
yarýmca tutunmaya çalýþmazdým yarýnlarýmda
sen kendini götürmedin giderken
yarýnlarýmý götürdün giderken
sevinçlerimi götürdün.
beni götürdün...
yunus özay
Sosyal Medyada Paylaşın: