ONURSUZ KÖÇEK

Kýsýr beyin katran yürek kara ses,
Günden çalar mavi göðü güneþi…
Ot yargýçtýr baþgardiyan kör kafes,
Dünden gelir korlar durur ateþi…

Doðrularý demiryolu rayýdýr,
Baþparmaktýr büyük lokma payýdýr,
Buz bulanýk kirli bahar çayýdýr,
Mertlik bilmez seçer kaçak güreþi…

Tek gözlüdür elindeki terazi,
Halkýn malý konduðu tüm arazi,
Dizginsiz hýrs açgözlülük marazi,
Gözü görmez eþi dostu kardeþi…

Burnu Kaf’ta inmez raftan tam böcek,
Her havada göbek atar ham köçek,
Maskesi çok aciz kalýr cam mercek,
Darbe yiyen çözer ancak kalleþi…

Cantekin der; nasýl zaman nasýl iþ,
Düþtüm aða yandý caným dilim þiþ,
Can evimde iz býraktý azgýn diþ,
Bir gün olur attýrmayýz dü þeþi…

Sosyal Medyada Paylaşın: