Kül rengi bulutlara hamak kurmuþlar, Yaðmurun süvarisi ruhsuz yýldýrýmlar. Gece karanlýðýnda ansýzýn vurmuþlar, Egilde bir kulak ver inliyor kaldýrýmlar.
Bu anif fýrtýnalara þiltesiz dayanýlmaz. Yýllarýn yorgunluðu nasýr olmuþ batýyor, Bir visal ugruna bu kadar da yanýlmaz. Þehrin koridorlarýnda uzanmýþ yatýyor.
Þimdi kaldýrýmlarda ölümün serinliði, Gölgelere gizlenmiþ, yýldýzlar ve þehir, Ufukta boy veriyor göklerin derinliði, Geceye karýþýyor yosun kokulu zehir.
EFKARÝ 01.10.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
EFKARİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.