ütopyam

gök kurþun
gece aðýr
insanlýk
kör kuyularda saðýr
ha çaðýr, ha baðýr
nafile

vakit kuþluk
baþlar birazdan puþtluk
yaðan yaðmur deðil
toptur, kurþundur
aldanma bebem
dur ki ben ölem

bebeler aðlar
analar kefen baðlar
babalar ’zaroka min’diye çaðlar
yastadýr welat
insanlýk ölmüþ heyhat

çöl suskun
toprak gebe
can suyu yetiþmez
cansýz bedenlere
ateþ düþtü viranelere
tel örgüler engel bi çarelere



sarar baðrým
hüzünden bir sis
iner gece üstüme
kurþuni bir libas
avuçlarým semada
aðzým duada

’erit tanrým
odum ile tüm kurþunlarý
gökten yaðmur deðil
gülle yaðsýn
masumlarýn kanýyla
cellatlarý boðulsun’

olsa da ütopyam...

birsen inal


Sosyal Medyada Paylaşın: