AŞIK VEYSEL
Ýrfanda derindi, ilhamda engin
Aþkýný þiirle yoðurdu Veysel
Maddede fakirdi, duyguda zengin
Sazýyla serveti doðurdu Veysel
Bir büyük ustaydý, hünerde tekti
Mýzrapla, mýsraya hüznünü ekti
Feleðin elinden çok çile çekti
Sabýr tezgâhýnda eðirdi Veysel
Ýnsan-ý kâmildi, Hakk’a meyildi
Cahile el açan adam deðildi
Ne þefkat dilendi, ne de eðildi
Bu yüzden taþ gibi aðýrdý Veysel
Kalp gözü açýktý hikmetle bakan
Ýlimdi, ibretti dilinden akan
Cihanýn cevriydi canýný yakan
Kedere kucaktý, baðýrdý Veysel
Böyledir Sivas’ta aþýðýn hali
Dünyada var mýdýr baþka emsali?
Gece gündüz giden yolcu misali
Bizi de menzile çaðýrdý Veysel
Tutkun Durukan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.