Artýk orta okul Son sýnýf öðrencisiydik Ama çevremizdeki abilerimiz Sol, sað diye Ýkiye bölünmüþlerdi Günlük gazete aldýðým için Ýster istemez etkileniyordum Özellikle Üniversetelerdeki kavgalar Hatta ölümler oluyordu Biz bu olanlara anlam veremiyorduk Derken efendim Denizli’de evlere Televizyon girmeye baþladý Mahallenin ihtiyarlarý Bizim sokaðýn köþesinde Namaz öncesi toplanýr Pardý altýnda,yerdeki “Öz” ün üstünde Sohbet ederlerdi
On yýl önce Ýhtiyarlar konuþurken duymuþtum “Ýstanbulda Zeki Müren þarký söyleyecek Biz burdan onu görecekmiþiz” demiþlerdi O zaman anlamamýþtým Oysa Televizyon Dünya’yý Ýnsanlarýn ayaðýna getiriyordu Tek kanal vardý TRT ne veriyorsa gördüðümüz o Haftada birkaç gün film konuyordu Bononza Dallas Gibi diziler vardý Birazdaha büyümüþtük Arkadaþlar ile bir araya geldiðimizde Filmlerdeki konulardan Kýzlardan Falan söz ediyorduk
Bu arada giyimimize de Dikkat etmeye baþladýk O yýl moda beyaz pantalondu Hiç unutmam Þeker çuvalýndan iki pantolon diktirmiþtim Gömlekler puanlýydý Mavi ve çizgili takýmlar modaydý Bende O mavi ve çizgili takýmdan almýþtým Gömlek ve ceketlerin yakalarý geniþ Kýravatlar geniþ Saçlar uzun Ayakkanbýlarýn altý çok kalýn Erkek kýz EPA denilen O ayakkabýnýn hastasýydýk Bir de Bülent Ersoy’ýn bir þarkýsý vardý ki
“Neden saçlarin beyazlamis arkadas Sana da benim gibi çektirenmi var Görüyorum ki hergün meyhanedesin Yasamaya küstürüp içtiren mi var
Bir zamanlar bende deli gibi sevdim O bana dert, ben ona mutluluk verdim Yillarca soruyorum bu soruyu kendime Bilmem ki bu dünyaya ben niye geldim””
Bu þarkýyý dinledikçe Azizeye olan tutkunluðum artýyordu Ahhhh Azizeeee..
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
PARDI: Ahþap binalarda, toprak örtüden sonra ki, kenarýna olan çýkýntý ÖZ: Pardý altýna duvar dibine konulmuþ üzerine oturulan aðaç gövdesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.