Ýþte o çocuksu duygularla Kavrulan bu yürek Ýlk kez Ayrýlýk acýsýný tadýyordu çaresiz Ýki hafta sonra Azize’ler Baþkent’e taþýndý Gitmeden önce Son kez konuþmuþtuk Öylesi buruk Öylesi hüzünlüydüm ki Yüzüne bakamýyordum Azize’nin Suçluymuþum gibi Azize sana yazarým diyordu Sesi titriyor aðlýyordu Daha fazla dayanamadý “Hoþça kal” dedi Yüzüme bakmadan Koþorak gitti yanýmdan
Ben mahallemize yakýn Bir orta okula yazýldým Önlükten kurtulmuþtum Babam bana Ýlk kez lacivert bir takým elbise aldý Bir de þapka Kendimi gemi kaptaný, trenci Birde mahalle bekçimiz murtaza gibi Hissediyordum Okullar açýldý Farklý bir okul Farklý bir ortam Ve yeni arkadaþlar Mahalleden Mustafa ve Osman da ayný okuldaydý En azýndan Birlikte gidip gelebileceðim Arkadaþlarým vardý
Günler çok hýzlý geçiyordu Bir baktým yýlbaþý gelmiþ Postacý hüseyin amca “Samet gözün aydýn” dedi Ben de “Hayýrdýr Hüseyin amca” Diye cevap verdim “Bak ankara’dan bir kart var sana” Nasýl heyecanlandým Zarfý kaptýðým gibi Koþarak eve girdim Odama çýktým Yüreðim nasýl çarpýyordu Gönderen kýsmýnda Azize’nin adýný görmüþtüm Öptüm, kokladým Sonra itina ile açtým Bir kartpostal idi Kar ve parlak çam aðaçlarý Bir kýþ manzarasýydý Arkasýný çevirdim Þöyle yzýyordu (Devam edecek)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.