HAYAT BUDUR
Yaþlý gözlerle baþlarsýn hayata.
Çevrendeki herkesi mesud ederken
Tek aðlayan sen olursun.
Zaman olur yürümeyi öðrenirsin
Düþersin,
Kanar dizlerin, acýr canýn
Elinden tutmasýný istediðin kiþiler
Yanýbaþýnda oluverirler.
Gün olur taze bir çiçek gibi,
Bahar gelmiþ gibi açarsýn tüm güzelliklerini
Koparýrlar seni,
Sadece koklamak için.
Vakit olur aynalarýn karþýsýnda
Yüzündeki çizgileri,
Saçlarýndaki aklarý saymaya baþlarsýn
Düþünürsün,
Ne kaldý elinde?
Baktýðýn zaman geçmiþine
Neyi hatýrlarsýn?
Belki dostlarla geçirdiðin
Keyifli bir akþam yemeðini,
Belki en acý anýný,
Belki hiçbir þeyi.
Gözlerini dünyaya açtýðýnda
Yanýnda olanlar þimdi yoksa,
Ne önemi var ki yaþamanýn?
Neyden tad alabilirsin yaþarken?
Var olmanýn bir anlamý yok.
Yok olmak ile var olmak arasýnda bir yerdesindir
Bir yanýn maviye bakýyorken,
Bir yanýn siyaha bakar.
Bir boþluktasýndýr
Öyle bir boþluk ki bu
Tarifini anlatmaya ne kelimem yeter
Ne de kalemim dayanýr.
Sýrasý gelince o son yaprakta düþer
Rüzgar savurur götürür
Artýk ne bir yeþillik kalmýþtýr
Ne de bahar kokusu.
Geriye kalan sadece
Bir avuç topraktýr artýk...
17 Mart 2015 Salý/Esra Ersoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.