Kulaklýktan Cem Adrian’ýn sesi geliyor, "Veda etmeden gidilmez çocuk..." diyor Oysa kaç gidiþ vedasýz olmuþtu. Veda etmeyi beceremiyorduk, Veda edemiyorduk... Veda edersek geri dönüþü olmazdý artýk. Veda edersek hiçbir þey eskisi gibi olmazdý. Korkuyoruz veda etmekten. Bu gidiþler hep vedasýz...
Bir baþ aðrýsý, Yüreðimizdeki o müthiþ acýlarý dindirmek için Çýkýyor ortaya... Gözyaþlarý akýyor, Kirpiklerden baþlayarak Yavaþ yavaþ dudak kývrýmlarýna doðru... Tadý tuzlu. Bütün acýlarý alabildiði kadar tuzlu. Sen hiç aðladýn mý çocuk? Seni aðlattýlar mý hiç? Ne zaman gerçekten veda etmek istedin? Neden yapamadýn? Senin de bir sebebin var deðil mi çocuk...
Bana gerçekten veda et, Benden uzaklaþ, git... Beni kýr, kalbimi paramparça et, Bana veda et...
9 Mart 2015 Pazartesi/Esra Ersoy Sosyal Medyada Paylaşın:
Esraa ERSOY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.