Ya Hacý Bektaþi Veli! Medet,medet diye inledi o Ali, Medet,medet diye dinledi kendini bu garip veli.
Dünya zindan oldu,zifir içinde kaldý sema Gazel naðmesini unuttu,ceylan rüyalarýný Bir garip aþýk,olmadýðý rüyalarda aniden buldu kendisini Ne dost edindi ne de dostta yelken açabildi Avareyi düþman misali koþtu,durdu O mahþeri cennette aðlayýp,sustu...
Ey dört yüz bin alem ve garip adem! Þu kalbi pür-i diken olan insanoðlu misali, Sen de unuttun mu yoksa varlýðýnýn var olan halini ?
Þu gökyüzü toprak,toprak ise sema olsa Topraðýn altýndan altýn yerine kan çýksa, Sen o dem inkar edebilecek misin kendini ?
Ey gömleksiz dünya! Varlýðýn biçare,gönlün boþ bir hane Oldu belki benimle birer düþ-hane...
Ey kendini zalim,efendilerini hoþ gören! Sen de uyanýk kalmazsan yok olursun olmadýðýn yerde, Sen de hor görürsen mazlum olursun,zalim olduðun yerde Sen zalim deðil umut vaat eden ol,kaldýðýn yerde Kapatma gözlerini,gör þu garip veliyle baþlayan günleri, Dünyanýn gözlerini kapamaya baþladýðý bu gece ile...
***__ HABÝB YILDIRIM (LARDES) __***
Sosyal Medyada Paylaşın:
LARDES SYMPRA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.