Yalnýzým yine kader. Sonbaharda yapraklarýný savuran aðaç misali. Sararmýþ yapraklarýn , asýk suratlarý gibi. Yüreðimde buruk bir hüzün , gözyaþlarýmda yalnýzlýk.
Bak yine yaðýyor yaðmur. Yine duygu seli gözlerim. Hayat ki , bana yine yalnýzlýk. Yalnýzlýksa birleþmiþ dört duvardan ibaret.
Yaðan yaðmur bile bana dert. Akýyor elem bakýþlý gözlerinden bulutun. Onda bile hep hüzün. Onda bile yalnýzlýk.
Gecenin karanlýðýdýr belki bu Bedenimde elemle baþlayan Son bulunca çisil çisil yaðan bu yaðmur. Doðan ýþýk belki , belki bu günleri unutturur. Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdulcelil İnanç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.