Gece öyle sessiz öyle sakin Kuþlar uykuda çýt ses çýkmýyor Anne þefkatiyle kumsalý okþayan Dalgalar hüküm sürüyor Ýhtiþamýnda gökyüzü Bulutlar bana benziyor Dolmuþ yaðasý var da Bir þimþek bekliyor Bakýþým donmuþ takýlmýþ Kumdaki ayak izlerine Serseri bir yel silmesin Ýstiyorum Belki ararsýn diye Gece hiç bitmesin Ýstiyorum Belki dönersin diye Bekliyorum Zamansýz öyle bir Çakýyor ki þimþek Tam da orta yerine Yüreðimin Yýldýrým düþüyor Acemi bir hüzün Gözyaþýmla beraber Yanaðýmdan süzülüyor Çocuk yüreðim Sonunda öðreniyor Hiçbir acý Aþk kadar yakmýyor Senden sonra Kime gülsem Kýzdým sanýyor Bu yüreðe kimi çizsem Kalemim kýrýlýyor Sensiz olmuyor Kime baksam Yabancý Aþk yalnýz sana benziyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
Levent Kayahan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.