hangi çiçeksin sen papatyasýn biliyorum ama sen kendini gül zannediyorsun
yapraklarýn döküldü bir bir beklersin hala bülbülü sapsarý kesildi yüzün göründü beyazlarýn gidince aþkýndan ölen arýya vermedin bir buse
toprak altýna saklan þimdi baharý bekle bir gözyaþý düþerse belki filizlenirsin yine ama o gözyaþý bülbülden deðil aþkýndan ölüp ölüp dirilen arýdandýr ümitsizce
arý sana aþýk olur ama vuslata yine baþka bir papatya çaresiz kavuþur belki o da bir arýya aþýk olmuþtur
ama herkes eþini bilmeli dünya böyle kurulmuþtur..
murat ustaoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
muratustaoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.