Küstüðüm, Sustuðum, Gönüllü yandýðým, Dilimde yorduðum ne varsa Gecede Bil ki gece, külün dumanýnýn konuþtuðu lisandýr.
Ayna yorgunuyum ben Beyazýn benimle iþi ne Saçma sapan kýyafetler giyinip Yaðmurlar da ýslanýrým Hiç tanýmadýðým harflerin sokaðýnda sabahlarým kör kütük Hiç gidilemeyen yollar ekerim topraða Yolu hoyrat, yolcusu sakat.
Her sabah ayak ucuma seslenirim yalandan Çünkü sadece yastýðýma küsecek gücüm var Geceme baðýracak cesaretim Bi sakallarýnýn beyazýný özlerim, bi de kuþlarý sessizce O kuþlar ki, sen gibi dokunuþlarý alabildiðine orman.
Tanrým gördün mü? Masallardan sürgün edilmiþ bir yerdeyim ben avuç içimi güneþe sattým üþürken saçlarým o çok eskiden öpülmüþ avuç içimi.
Bu þiir deðil saçmalýk! diye baðýrýyor biri duyuyorum ayak seslerini.
Susun! Bilin ki,aklým kendime yâr deðil bu aralar.
Sesi oyun bozan adam Bil ki, zihninin koridorlarýnda koþuþturup duran kýz çocuðu bendim. Ve biliyorum ki, saçlarýmý þýmartan rüzgar senin ellerin.
Sesi oyun bozan adam, Sana uyuyup da uyanmayasým vardý benim Sesinle geçerken okyanuslarý parmaklarýmýn ucunda Hiç incinmedim. Hadi nefesinle yýka beni gitmeden Ve onlara deki, Külün hakký hep közde kalýr. ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(AYSIZ) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.