adýn saçlarýmýn aðýyken bu ömür hep beyaz düþkünü..
ah mio! takýlý kalmýþ bulutlar gözbebeklerime bir fincan kahvem iki yudum hikayeyi tüter telvesi kýþ bahçesi kaðýt uslanmaz kalem uslanmaz kim dert anlar ki senden baþka
biz,kirpiklerimizde sonbahar büyütürken hazin ve sesli ninnilerle acý dedikleri sol yanýmýzda yeþeren yapraklarýn sesidir kim dokunabilir ki söz yanýklarýmýza yaðmur olup bak,küçük günler masamýzda öylesi yalnýz öyle ölü
duysun ellerin mio, dudaklarýmý saðýr eden bu yoksullukla bin yaþýnda bir kelebek kadar yorgun ve zayýfým çünkü,ses yok artýk bu masalda hadi uyuyun tüm kahramanlar sesimin ahýný almadan önce son uykunuzu.
küçük sesler, içinde saðnak yaðmurlar saklarmýþ hadi! tabaðýmýzdaki hayatla avutalým biz de eteklerimizdeki heyelaný ve aldýrma bana þekerlerim bitti oyuna da almýyorlar artýk büyürken kendi duvarlarýmda kapat gözlerini fikrime çalýnan hükümlere kör ol aynalarda çirkinim bugün.
ah mio!
ölü doðsun her kuþ gökyüzüne ki þu saðýr ve dilsiz zamana evlatlýk verildiðim günden beri sancýsýz tek gülüþüm olmadý..
y.k
Sosyal Medyada Paylaşın:
(AYSIZ) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.