GURBET

Ben seni öldüðünde buldum
Keþke hiç bulmasaydým...




Otobüs camýnýn soðukluðunda,
baþbaþa kaldýðým zaman, ’’kapalý gözlerimin karanlýk coðrafyasýyla’’,
geri dönmenin imkansýzlýðýyla burun buruna geldim…

Öðrendim ki,
Bir adým ötene bile gurbet dersen eðer,
Özlersin ardýný…

Özledim..
Sonra ’özlememeyi’ özledim…

Aldýðým her nefesi,
içtiðim her suyu,
gördüðüm her gündoðumunu
sana ithaf etmeyi özledim…

Hatta öyle özledim ki;

Yýrtýyorken karanlýðýn kulak zarýný güneþin baðýrtýsý,
Gökyüzündeki kardeþçe, dostça,
Býrak þimdi;

’Aþk dolu’ yapýlan devir teslimleri özledim…
Sosyal Medyada Paylaşın: