Onu görünce kalbim kafesten çýkmýþ kuþ gibi oluyor. Doyasý bakýp, koklamak istiyor, Neyleyim ben sevgi kokuyor. Göremeyince gözlerini………..
Görürüm……. Gönül bahçemde dolaþýyor o daldan o dala, Kor gibi yakýyor yüreðimi, Ýniyor penceremin merdivenlerinden yavaþþþþ Özüne haykýrýp……Arsýzca Kalbimi çalýyor
Anlamlarýma Anlam kat Hadi tut Kilitle onu Olursa sana tutsak olsun Olmazsa eleride solsun . Neyleyim yar, Sensiz……… Seninle sensiz Dolaþýyor da ruhumu okþuyor Bir ufuk sanki güneþ batýyor.
4/11/1987 Þ.KOÇHÝSAR
Erdal Mutlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hümanist Ego Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.