hangi sokaðýna girsem yabancýsý olurum bildiðim adreslerin apartman kenarlarýna biriken çöp torbalarý gibi çocukluðuma birikir gençliðime dolarým
eski bir hüzündür siyah poþetlerin köþe baþlarýna yýðýlan çaresizliði dilsiz sarhoþluðu sarýlýdýr gazete kaðýtlarýna akþamcýlarýn ve bir de köpek öldüren þarabýmsý tadý ayyaþlarýn
üstelik tanýdýk da gelmez yabancýlar ne zaman baþým yere eðilse ruhu kanat çýrpan iki acemisi oluruz kendini yitirmiþ sokak kedisi gibi yalnýzlýðýn
çocukluðun fotoðrafý çoktan silinmiþtir gözyaþlarýmdan ve büyük kayboluþudur hayallerin uzaklýðý sinmiþ kimsesiz sokaklarýn…
Meriç aydýn / Karþýyaka Tiyatro Sokaðý / 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meriç Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.