Kış
Kýþý severim ben
Evet, baharý deðil kýþý severim
Lapa lapa yaðan kar’ý, gökten boþalan yaðmuru
Hatta arabalarýn biriktirdiði çamuru
Telaþý, koþturmayý severim
Elleri cebinde, soðuðu hisseden insan isterim
Kýþý severim ben
Soðukta tir tir titremeyi
Bir bakkala uðrayýp ekmek istemeyi
Otobüs duraðýnda üþüyerek yemeyi
Üþüyenleri seyretmeyi severim
Siz de üþüyün ve tadýný çýkarýn, derim
Kýþý severim ben
Ayaðý kayýp düþen çocuklar
Yaðmurda sýrýlsýklam olan kadýnlar
Hep bir yere yetiþmeye çalýþan insanlar
Soðuklara mahkûm olmuþ sokaklar
Ne güzel görünür bembeyaz olmuþ aðaçlar
Kýþý severim ben
Kýþ, sobanýn etrafýnda toplanmaktýr
Bir sýcaða çaresizce baþ eðmektir
Çýtýrdayan kestane, dalýndan koparýlan nardýr
Odun kömür derdidir, erzak telaþýdýr
Kýþ ortak kaderdir, acizliktir ve yardýmlaþmadýr
Kýþ, yaþamýn acýmasýz tarafýdýr
Ama yaþamanýn adýdýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
HALİL ZENCİROĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.