Rize ve Gülüm

Rize...
Gönlümün hem demi,
Saðanak yaðmurlarýn kenti...

Ben Karadeniz’in hýrçýn uþaðý,
Bir seni sever,birde sýcak bir demlik çayý

Hýrçýn Karadeniz"in en asi kýyýsý
Sen yüreðimin hiç bitiremediðim þarkýsý...

Ýçinden çýkan þaire kulak ver,
Bak ki neler duyacaksýn.
Aðýz dolusu haykýrýþlarýmý
Süt döken kedi gibi susacaksýn.

Sevdiðimin adýný yazarken daðýna,taþýna
Aldýrýþ etmedin hüznüme,gözyaþýma.
Her gelenin benden bin gittiði yerde,
Bir ben kaldým yine seninle bir baþýma.

Ve,
Ve sen...
Sen Gülüm...

Gidiþinle göz pýnarlarýmý kurutan,
Benden bihaber kalan,
Aklýmýn iplerini dipsiz kuyulara salan SEN..!

Ve,
Ve ben...
Ben Gülüm...

Ah,ah sana vurdun Gönül...
Bir duyabilsen beni.
Duymasan da,
Yürek týným,fýsýldar kulaðýna rüzgarla.
Anlarsýn o zaman benim benden geçtiðimi,
Senin yokluðunda neler çektiðimi,
Ýþte o zaman anlarsýn Beni...

Gülüm;
Burasý RÝZE,
Senin hasretine Vuslat’im,
Günü gününden kara,
Burada bir sana hasretim,
Bir de gelmeyen bahara...
Sosyal Medyada Paylaşın: