Kaç mevsim geçti, Kaç kez kar yaðdý, kaç kez yaðmur, Ben oralardan geleli, Üþüyen daðlarýný güneþ ýsýtabildi/mi? Kuruyan aðaçlarýn yeþerdi/mi? Kuþlar yuva yaptýmý? dallarýna, Aðustos böceði hala ötüyormu? yazýn sýcaðýnda..
Þimdi senden uzaklarda Hasret kokuyor odamýn her yeri, Özlemim diz boyu, Her gece hayalin gözlerimin önünde Uykularýmý delik deþik edercesine Nöbetlerdeyim sabahlara dek Hasretinle ben.
Kekik kokusu sarýyor, senli ruyalarýmý Gözlerimi açtýðýmda yok oluyorsun Uzanýp tutamadýðýmsýn Kokunu unutamadýðýmsýn Sen benin ilk göz aðrýmsýn.
Ben hayatta ilk seni tanýdým Sen benim yemyeþil daðlarýmsýn Mis kokan ovalarým Çiçekli yamaçlarýmsýn.
Sende tanýdým renklerin çeþidini Morunu yeþilini Sende gördüm kýrmýzýnýn en güzelini Bembeyaz papatyalarýn arasýnda Kýp/kýrmýzý açan gelincik çiçeklerini Bir gelin gibi süslenirdi her yanýn Mor menekþenin güzeli/de sendeydi..
Bu can, bu beden, hep seni özler Kimbilir; Bir kez daha, görür/mü seni bu gözler.
Nedendir bilemedim Sende en çok sevdiðim mevsim Hep ilk baharlar oldu Anam beni bir ilk bahar sabahý doðurdu Belki ondandýr ilk baharý seviþim.
Soðuk ilk bahar sabahlarý, Gökten düþen çið tanesi nemlendirirdi Yeþil ormanlarýnda, Aðaçlarýn yapraklarýný otlarýný.
Sabah güneþinin doðuþuyla Bir baþka güzel olurdu yamaçlarýn Sis bürürdü her yaný Aðaçlar dumanlý dumanlý Mis gibi kokular sarardý her yaný.