Yaðýyor içime
vesikalýk gülüþlerin
Serinletiyor kaderimi
çukuruna düþtüðüm gamzelerin.
Yýkým tümcesinde dilsizim
kendimle bu günlerde...
Yeþeriyor dudaklarýmda
yeniden yeþil bir yaprak
mazinin gül dalýnda.
Bulaþýyor eski bir sevda
köklerime.
Can suyu oluyor kaderime.
Soluduðum yorgun kuþ lekeleri
yankýlanýyor sol yanýmda
Tutuyorum nöbetini
yaklaþan adýmlarýn.
Aþk harfleri sürünüyor sesime
destansý ateþ yanýyor
tarih merdiveninde.
Yaslanýyorum bir sürü kafiyeye
gün ýþýðý dökülürken saçlarýma.
Geziyorum yeþil bir vadiyi
koþar adýmlarla.
Yokuþlar bitmek bilmese de
Ýki dað arasýnda aþk kanamakta.
Biri dostluk biri sevgi
ikiz doðurur parantez arasýnda
yanýp yanýp söner Süveyda...
Vurulur perinin çýrptýðý kanatlarda
uçurmak istemediðim sevdam.
Uðuldar poyrazýmda
pastoral bir aþk...
Ezberden çizerim
sevginin tüm renklerini.
Gülkurusu bir sessizlikte
iliklerim yelden gömleðimi.
Kaç efsane çýkar mitolojide
Bizim gibi dolaþýr el ele...
Araya özlemler dikilse de;
Melankolik tohumlar
sürülür aþkýn kýr bahçesine.
harmanlanýr saadet kucak kucak.
Sarýlýrýz sevi örgülerine
mevsimsiz esse de rüzgarýmýz.
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.