Bir “aþk”lýk molaydý hayata,
yüzlerce gün…
Sabahlar firak sarýsýyla diriliyor,
þahlanan saatler deliriyor ensemde
yum kirpiklerinin yeþilini
uhdeler sal gözbebeklerime
sonra çözül zincirimden baðýný
uç, git gönlünce…
.
Faili meçhul sevdalar toplanýyor göðsümde
sen haricinde hançerlenen yüzler
aslýnda hunharca,
hizayý bozmadan yürüyorlar izimde
sensen ruhumdaki, hepsi güz sancýsý
sonbaharda son yaprak gibi
kaldýrýmlarý öpsünler, ben yerine…
“Kanatlarým maviydi benim
sevdam yemyeþil gözlerimde
karartmasýn kimse…”
,
“Bir kasým ayazý gibi
ve bir þubat ertesi düþler peþimde
üþüyorum ansýz,
eylül uðurlanýrken nefesimde”
Leyli zaman salýnýr anýlarýn çevresinde,
Her gece bir parçan daha ölür.
Ýlhamýn baþý verilir giyotine
þair kör bakar þiirlerine,
bir ateþ ki doðmaz göklerde günlerce,
sanýrsýn ay tutuldu gönlünde
sanýrsýn, sarýþýn yýldýz yok oldu evrende…
Kendimi sandýðým siluetler var,
kalabalýklarýn içinde,
hüznümü hüznüne yakýþtýrdýðým.
Damýtýlmýþ acýlar saklar ah, aþk ininde
saðýrsan, anlayamazsýn…
Sabahlar uzak bu kentin sokaklarýnda, bilmezsin…
Muhkem bir ömürle uzandým dizlerine,
cellâdým ol diye…
Hadi, sýzýlý son bir buse ver dudaklarýma,
ayrýlýðýn düðününde,
aðlayalým birlikte…
Neþe CÖMERT
28Eylül2013