Sen bilmezsin
Bozkýrýn yaðmur ayinlerinden
Yorulmuþ þehirlerinde ölmeyi Almina
Kaçak bir düþü taþlar taþrada ellerin
Topraða dönmüþ yüzümü yýkar sözlerin
Gitmeye meylediyor ayaklarýn
Oysa arkaný döndüðün her keder
Gölgen gibi ardýndan gelir
Sen bilmezsin
Bu nasýl gidiþtir
Bastýðýn topraklarda
Ölüme nikahlý ihanetler dirilir
Toprak özlediði yaðmurlarý devþirmek için
Mai atlaslar gibi adýmlarýna serilir
Ateþ çiçeði ,yürek göçeði
Þafak tortusu,aþk yortusu Almina
Cennet-i âlâya nefti gözlerinden mi gidilir
Sen bilmezsin
Daðlarýn birbirine sýr verdiði yollarda
Kan kaybeden harflerle yakýlan aðýtlarda aðlamayý
Uçurumlarda açan gelinciklerin þakaklarýnda
Bir çýban gibi zonklayan kederleri tanýmazsýn sen
(B)aþka yanýp da aþk olmayý bilmezsin Almina
Göze alamazsýn gözden çýkardýðýn beni
Rüzgarý karþýsýna alan yaðýz atlarýn
Toynaklarýndan dökülürken sevda türküleri
Gittikçe yakýnlaþan (t)uzak bir þehre kurarsýn kalbini
Karartýrsýn bekleyiþlerimi kutsadýðým mabedimi
Soluðu kesilir gizlice koynuma aldýðým umudun
Eðilir baþým, yýldýzlar kayar gecede
Gün aymaz olur takvim yapraklarýnda
Ezberletirsin yokluðundaki çoklarý
Saðýr ve dilsiz kalýr
Çýnlamaz olur sedirlerin kozalaklarý
Sen bilmezsin
Yarým kalan aþklarýn piþmanlýðýnda
Sessiz harflerle kendine kurþun döken yürekleri
Serkeþ baykuþlarýn aðýzlarýnda taþýdýðý
Uðursuzluklarý umursamazsýn sen
Duymazsýn ýssýzlýkta kendini çoðaltan sesleri
Ayaklarýmý acemi intiharlara sürersin Almina
Sen bilmezsin
Odalarýný çoktan boþalttý kalbim
Nefti gözlerine çýð düþtüðünden beridir
Göðünü kaybetti düþ uçurtmalarým
Bitti ciðerlerime doldurduðun nefesin
Bu nasýl bir susuþtur ,nasýl bir kýyýþtýr
Yol kesiyor bedenimde
Kendini bileyen bir býçak gibi ellerin
Alnýmda can veriyor sendeki yazgým
Davetkâr kapýlar açýlýyor toprakta
Bir kez ölemiyorum layýkýyla hayatta
Defalarca ölmüþken aþkta
Bu, çehresine hüzün düþmüþ yaþam senin
Sende doðdum ;sende ölmeyeceðim
Aþýklar ölmez ki Almina