AYRILIK ATEŞİ

AYRILIK ATEÞÝ

Vakit gece yarýsý, tüm þehir uykuda
Yalnýz ikimiz varýz.
Ýkimizin gözleri, ikimizin elleri var
Öylece duruyoruz, kýpýrdamadan
El ele yan yanayýz
Bulutlarýn kucaðýndayýz
Önce yeþil vadilerden geçiyor
En leziz meyveleri tadýyoruz
Sonra bir çölde konaklýyoruz
Kumlarla oynuyoruz…
Üçgenler, daireler çiziyoruz
Derken bir fren sesi uzaklardan
Gelip kesiyor neþeli sessizliðimizi
Oysa ellerim saçlarýný tarýyordu
Bir rüzgâr çýkýyor uzandýðýmýz çöle
Þekiller bozuluyor, yazýlar siliniyor
Ürkek bir ceylan oluyorsun o an
Gözlerimden ötede kayboluyorsun
Ýçimde bir korku
Yüreðimde sancý var diyorsun
Yüreðini yüreðimden ayýrýyorsun
Hayaldin yine hayal oluyorsun
…
Baþýmý yorganýmdan çýkarýyorum
Vakit gece yarýsý, in cin uykuda
Biraz terlemiþim biraz da susamýþ
Nedenler içinde kýyýsýz yanýyorum
Son bir gayretle resmine uzanýyorum
Ayrýlýk ateþi diyor evdeki her nesne,
Kalmýþlar ya benimle senden geriye

ERTUÐRUL GÜVENDÝK / ELAZIÐ
KASIM 1999

Sosyal Medyada Paylaşın: