tüm hüzünleri bilirim ben... hangisinden ne kadar zehir akar hangisi daha çok yüreðini yakar o yüzden sorma bana hüznü daðýnýklýðým bugünden kalma deðil ki...!
anlatma bana satýr satýr aradýðým seni Sen gitmeyi þeçtin bense beklemeyi o kadar yorgun düþmüþüm ki, kelimeler bile aðýr geliyor parmaklarýma çaresizliðim si mgesi bu þiirlerle ne kadar yaklaþabildim ki þehrine...?
özgürlüðünün ilaný bugün býrak artýk beni giyinmeyi soyun...! beni de göm; son þiirini gömdüðün yere ayyaþlýðýna sýðýn yine þiþenin dibindeki son damla gibi tüket beni...! ben vazgeçtim artýk seni yudum yudum içmeyi
sustum iþte...! hüzünlerini bana býrak giderken sancýlarýný koy penceremin önüne ama , artýk tek bir cümle bekleme örtüyorum sessizliðini üstüme benim için de üzülme...!
_______________ben yine seni içerim; bu MASAL BÝTMÝÞ olsa bile...! /NergizA/