gittin.. ateþin düþtüðü yerime çöktüm ve ufka eprimiþ bir bayrak gibi diktiðim gözlerim soðumamýþ bir cemreyi aldý orta yerine alnýmda talan edilmiþ bir gizyazý;
biliyor, tanýyorum bu tadý acýnýn ve ayrýlýðýn a n t o l o j i s i dir bu açýk unutulmuþ bir yara aðzý...
sen gittin diye yadýrgý baktý dünya utandým; geceyi nisyan yorganý diye çektim üstüme ve geyik idollerinden yonttuðum deliþmen çocukluðuma sýðýndým
oysa; hangi teline dokunmamýþtým ki saçlarýnýn hangi duldasýnda bozmadým kuþ yuvalarýný teninin..
artýk aðlayabiliyorum -gece yarýlarýnda siper ediyorum hüzne gençliðimi ki her çýtýrtýda ürperir korkardý bütün aþýk çobanlar gibi..
cýlýz umutlarla gittiðim metropoller ve ömrüme devrilen yaðmurlar zaman zaman çiçek toplamayý özlettiyse de ýslattým gözlerimi kanýrtýrcasýna ve hep bir fýrtýna bekledim ýssýz denizlerde..
bir düþmanýn yerini imler þiir; dediðim ve ben de acýsýný sýðýnak bilen bir þairim bir duadýr vuslata dair bu derin ve sahipsiz sessizliðim.. Sosyal Medyada Paylaşın:
rumuz gonca gül seven Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.